"İçimizdeki belli belirsiz sıkıntının dışa vurumuydu bu haykırışlar. Sen ve ben, ayrı ayrı düzlemlerde, ayrı ayrı sebeplerle ve fakat aynı şey uğruna of çekerken, belki yıkılmadı karşıki dağlar ama bir çocuk ağladı ve henüz doğmamıştı..."
Adını dahi bilmediğim bir kitabın 78. sayfasında okumaktayım bu satırları.
Beyaz ışıkla aydınlatılmış derli toplu bir odada yalnız başımayım.
Kitap eskilerden kalma sanki: Sıkışık harfler, saman kağıt...
Oda tanıdık: Bildiğim bir yerin yeniden dekore edilmiş hali gibi.
"Yine hangi ana atladım?" derken telefonum çalıyor.
Bakıyorum da, çalmıyormuş...
Bir mesaj: "Doğum günün kutlu olsun, selamlar"
Doğum günüm kutlu olsun. Selamlar.
Buruk gülümsüyorum.
Cevap yazıyorum: "Teşekkür ederim, selamlar"
Bir mesaj daha geliyor, bakmıyorum.
Kitabı kapatıyorum.
Biriktirmeye devam ediyorum anılarımı: Dokunulmamış yarınlara dair.
Yaşanmayacak olsalar dahi hiç unutulmayacak anılar.
Kokusu hiç geçmeyen hasretler gibi... Lekesi kendisinden daha belirgin anılar... (Ekim'09)
Paylaşmak ister misiniz?
Paylaşmak ister misiniz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
♥ Değerli görüşlerinizi paylaştığınız için şimdiden teşekkürler ♥